“İşte böyle oğlum, bunu bil.
Öz varlık gövdeyi bırakınca, gövde ölür. Fakat öz varlık ölmez.
Her şeyde bu öz varlıktan vardır.
Gerçek olan yalnız O’dur. O, her şeyin özüdür. İşte O, öz varlıktır.
Sen de O’sun Şvetekatu.”
“Ne olur bana biraz daha bu öz varlığı anlatın.”
“Peki öyle olsun.
Bana bir Hint inciri getir.”
“İşte burada efendim.”
“Onu yar.”
“Yardım efendim.”
“Ne görüyorsun?”
“Küçücük çekirdekleri var içinde.”
“Yar o çekirdeklerden birini.”
“Yardım efendim.”
“Şimdi ne görüyorsun?”
“İçi boş efendim.”
“İşte o çekirdeğin içindeki senin göremediğin özden koskoca Hint inciri ağacı oluşuyor. Bana inan oğlum, işte o incir çekirdeğindeki boşluk o öz ile doludur. Her şey varoluşunu o öze borçludur.
İşte gerçek budur. İşte o öz varlıktır.
Sen de O’sun.”
