Çoğumuzun hayal etmekle ilgili herhangi bir sorunu olduğunu düşünmüyorum. Hayal etmek, yaşamımızın bir parçası olduğu gibi bizi hayata bağlayan ince iplerden birisidir.
Ama, asıl soru hayal ederken cesur muyuz ?
İnanıyorum ki çoğumuz hayallerimizi belirli sınırlara sığdırmaya çalışıyor, gerçek hayattan alışık olduğumuz üzere hayallerimizde de elimize verilen hazır kalıpları kullanıyoruz. Hayallerimizde bile kalıplarla yaşıyorken, gerçek hayatta cesur olmayı nasıl umabiliriz ki ?
Ama size hayal dünyamızın yaramaz olduğunu ve söz dinlemekten hoşlanmadığını söyleyebilirim. Kalıplara girmeyi sevmediğinden olacak ki ufacık bir delik bulduğunda kendini en uçsuz, bucaksız yerlere atmaya başlar, aslında bu durum bizi çok da rahatsız etmez, düşünmesi güzeldir sonuçta. Ancak, gerçek hayat algımız kısa bir süre sonra hemen devreye girerek hayallerimizi doğru veya yanlış olarak değerlendirmeye başlar.
Ve şunu bilmeliyiz; hayallerimizin yaşadığı o mükemmel dünyada yanlış yoktur. En azından şunu söyleyebilirim ki; beynimizin, yanlış olduğunu düşündüğümüz şeylerle de şımartılmaya ihtiyacı vardır.
Düşüncelerimizde cesaretlenmeye başlarsak, gerçek hayatımızda zaman geçtikçe cesur bir insan olmamız çok olasıdır.
Korkusuz olmak zorundayız. İnanın bana, en azından hayal kurarken bunu hakediyoruz.
